Prolog

Elena

Rano postanowiłam, że do szkoły pójdę na pieszo, było ładnie, ciepło, więc po co jechać samochodem jak można się przejść? Szłam słuchając w kółko piosenki Emeli Sande - Read All About It Part 3, od śmierci rodziców słuchałam więcej smutnych piosenek niż wesołych. Co racja minęły już 3 miesiące, ale ja nadal czuję się jak bym dowiedziała się o tym wczoraj. 

***Wspomnienie***

Wraz z Bonnie wracałam ze szkoły moim autem, najpierw odwiozłam ją, a potem sama pojechałam do domu, miałam dobry humor. Gdy weszłam do domu jak zawsze krzyknęłam "Już jestem!", wtedy zazwyczaj rzucała się na mnie Emma, moja młodsza siostra, ale nie dziś. Poszłam do salonu gdzie siedziała ciocia Jenna która przyjechała wczoraj i Emma. Emma płakała na ramieniu cioci, a ja stałam zastanawiając się co się stało, ale gdy Em zauważyła, że stoję w wejściu do dużego pokoju odepchnęła Jenne i rzuciła się na mnie nadal płacząc.

-Co się stało?-zapytałam po chwili 

-Wasi rodzice mieli wypadek-odpowiedziała mi ciocia-I nie przeżyli tego wypadku-w tym momencie chciałam wyjść z domu i pójść w miejsce gdzie zawsze idę gdy jestem smutna, ale wtedy tego nie zrobiłam, bo trzymałam w objęciach moją małą siostrzyczkę która teraz potrzebowała mnie najbardziej na świecie, wtuliłam twarz w jej długie blond włosy i sama się rozpłakałam.

***Koniec Wspomnienia***

Kiedy wspominałam sobie ten dzień wpadłam na kogoś upadając przy tym na ziemię, wyjęłam jedną słuchawkę z ucha i podnosząc głowę by zobaczyć tom osobę. Był to chłopaka, chyba o rok ode mnie starszy.

-Powinnaś bardziej uważać-powiedział wyciągając w moją stronę rękę.

-Przepraszam-powiedziałam podając mu rękę, pomógł mi wstać.

-Wszystko okey?

-Tak, a co?

-Masz zaszklone oczy

-Wspominałam coś, słuchając smutnej piosenki

-Yhm-przypatrzyłam mu się miał zielone oczy, był szatynem i miał piękny uśmiech, Wiem to bo właśnie się uśmiecha, no chociaż nie wiem czemu, bo jakoś powodu do uśmiechu w tej sytuacji nie ma-Co ty się tak na mnie patrzysz?

-Zastanawiam się czy gdzieś cię już nie widziałam, ale sobie jakoś nie przypominam

-Bo się nie znamy, jestem, tu nowy

-A jak się nazywasz?

-Stefan, a ty?

-Elena

-Ładnie 

-Dziękuje, przepraszam, ale muszę już iść bo się spóźnię na lekcję 

-Okey, to do zobaczenia 

-Do zobaczenia-powiedziałam po czym włożyłam słuchawkę z powrotem do ucha i poszłam do szkoły.

---------
Ten prolog jest beznadziejny, ale obiecałam dziewczyną z grupy o Stelenie, że dodam to dziś. No, ale może komuś się spodoba ^^
Chciałam nie pisać tego "Wspomnienie" i "Koniec Wspomnienia", ale jak wysłałam to do mojej koleżanki to ona się nie połapała, że to jest wspomnienie ;)
No czekam na komentarze :*
Pozdrawiam Madzia <3
Ps. Proszę o szczerość, ale nie przesadzajcie ze skargą ;)